Ellipsis duikt in de onzichtbare wereld van overvloedige signalen en golven rond ons heen. Iedere minuut doorkruist een veelheid aan onzichtbare digitale signalen onze lichamen en dringt onze hoofden binnen. Deze signalen komen als informatie bij ons toe. Hoe wordt deze informatie vergaard, gefilterd, verwerkt en aangeboden? Wie selecteert en zendt de informatie? Zijn wij dat, of is er een algoritme als tussenpersoon? Is meer en meer vertrouwen op elektronische informatiestromen een gevaarlijke evolutie? Na het intieme en verstilde Asymptote maakt Kevin Trappeniers een voorstelling zonder menselijke personages. Immateriële en ongrijpbare geluidsgolven, lichtspectra en elektromagnetische straling worden de zichtbare performers. Kevin Trappeniers drukt op de pauzeknop en gaat op zoek naar de wereld in rust. Samen met lichtkunstenares Laurence Halloy en Sloveens muzikantcomponist Gasper Piano laat hij ons stilstaan bij de voor- en nadelen van menselijke aanwezigheid in een door onze technologie gedomineerde wereld.