Portrait de l’artiste après sa mort (France 41 – Argentine 78)

Nauwelijks hebben we plaatsgenomen of een acteur (Marcial Di Fonzo Bo), alleen op het podium, vertelt ons in een intieme confrontatie een vreemd hoofdstuk uit zijn leven, over een appartement in Buenos Aires waarvan hij de enige erfgenaam zou zijn, maar dat het onderwerp is van een gerechtelijke procedure wegens mogelijke onteigening tijdens de militaire dictatuur.

Om de rechtszaak bij te wonen en meer te weten te komen over dit plotseling opgedoken verleden, vliegen Marcial Di Fonzo Bo en regisseur Davide Carnevali naar Argentinië, waar ze ontdekken dat dit mysterieuze appartement toebehoorde aan een Argentijnse componist van Italiaanse afkomst. Een zekere Luca Misiti, vermoedelijk een politieke dissident, die in 1978 – het jaar van zijn verdwijning – werkte aan de onvoltooide partituren van een Joodse componist, zelf verdwenen veertig jaar eerder…

Zo begint een historisch onderzoek dat zich afspeelt in het hart van een persoonlijk verhaal dat twee autoritaire regimes doorkruist – de Argentijnse militaire dictatuur en, als spiegelbeeld, de Franse bezetting door het naziregime – om een stem te geven aan degene die tot zwijgen was gebracht.

Tussen nepdocumentaire en echte fictie biedt Portret van de Portrait de l’artiste après sa mort ons, via het leven van mannen die tot zwijgen zijn gebracht, een prachtig kader om de barbarij van totalitaire regimes te overdenken die in het verleden hebben plaatsgevonden, en die in de toekomst zouden kunnen plaatsvinden.