J’ai une épée onderzoekt de kindertijd, de beelden die hem verstikken of die hem ruimte laten om te bewegen en te ademen.
Hier worden de instellingen die geacht worden te beschermen, op te leiden, te begeleiden en … te corrigeren in vraag gesteld, te beginnen met het nationale onderwijssysteem. We worden meegevoerd in een verhaal dat geïnspireerd is op verschillende gebeurtenissen waarbij kinderen of jongeren betrokken zijn, los van de media, de politiek en de politie die hen verstikken. Dit stuk, gemaakt door performer en filosoof-dramaturg Camille Louis, bevindt zich op het kruispunt van onderzoek en fictie, en wordt gecombineerd met verhalen over monsters en moed, geïnspireerd op deze die Léa Drouet en haar dochter elkaar vertellen.
Développement production et diffusion France Morin, Anna Six, AMA Brussels
Production Théâtre National Wallonie-Bruxelles, Vaisseau asbl
Coproduction Le Maillon / Théâtre de Strasbourg Scène européenne, Kunstenfestivaldesarts, Printemps des Comédiens / Montpellier, Théâtre de Liège, Mars Mons Arts de la scène, Centre Culturel André Malraux / Scène Nationale de Vandœuvre-lès-Nancy, NEXT Arts Festival, Le Phénix / Scène Nationale de Valenciennes, La Coop asbl, Shelter Prod
Aide Fédération Wallonie- Bruxelles / Service Théâtre
Soutien Kunstencentrum Buda, La Bellone / Maison du Spectacle, ING, Tax Shelter du gouvernement fédéral de Belgique
Léa Drouet est accueillie en compagnonnage au Théâtre de Liège (2024-2028).
