Door de beschuldigende klimaatdiscussies om te draaien, put choreograaf Daniel Linehan, een in Brussel wonende Amerikaan, zijn inspiratie uit het filosofische gedachtegoed van Timothy Morton. Vijf dansers, waaronder de radiante Linehan zelf, delen het toneel met een resonerende schepper om de mens in vraag te stellen, niet wat betreft zijn hegemonie die de oorzaak is van onze ecologische problematiek, maar wat betreft zijn onderlinge afhankelijkheid met de andere diersoorten. Geleid door begrippen als samenleven en symbiose, vult ieder toneeleffect – bewegingen, geluid, licht, scenografie en kostuums – beurtelings de ruimte alvorens langzaam te verdwijnen. De dans accentueert de kwetsbaarheid van harmonie in het kader van een continuüm en vindt een evenwicht tussen de natuurlijke vloeibaarheid en onbeweeglijkheid, de rigiditeit van een geschreven choreografie en improvisatie, solidariteit en eenzaamheid, tussen de eeuwige beweging van opkomst en verdwijning. Een hereniging met de levende materie!