In de vorige voorstellingen heeft de choreografe en danseres Nicole Mossoux de verhouding naar marionetten, schaduwen en gemanipuleerde objecten onderzocht. Dit keer treedt ze met een geluidsmaker op, die haar gehanteerde bewegingen volgt. Op het toneel is ze alleen. Of misschien niet. Zoals een personage uit de schilderijen van Vermeer neemt ze die levendige figuren, die onbezonnen ectoplasma’s weg, die uit troebele intenties ontstaan. Vroeg of laat proberen onze voorouders ons naar een vendetta te leiden waarvan we de oorzaak zijn vergeten. Die onzichtbare gasten kaatsen in de zowel analytiek als abstract choreografie. Sinds dertig jaar heeft de duo Mossoux-Bonté de wereld van duidelijkheden onderzocht en het theater is een plaats geworden waarin we onze problemen en onze duisternissen kunnen bestuderen. In dit stuk komt onze geest samen met onze herinneringen terecht.