Vanavond wil hij met ons over de liefde praten. Liefde die wordt beoordeeld en gecensureerd. Hij wil met ons praten over strijd, seksualiteit, gender, ongelijkheid, schaamte, uitsluiting, normen, zichzelf … Omdat hij genoeg heeft van de norm! Omdat in het Midden-Oosten, in de Maghreb, in Europa veel homoseksuelen fysiek of psychisch worden aangevallen. Omdat hij één van die mensen had kunnen zijn als zijn grootouders er niet voor hadden gekozen Kabylië te verlaten aan het einde van de jaren vijftig. Hij vroeg zich altijd af hoe mensen zoals hij konden leven in repressieve staten. Leven? Daarom reisde hij naar Marokko en Tunesië waar hij getuigenissen verzamelde. In ruil daarvoor moest hij eerlijk zijn tegenover zichzelf, tegenover de mensen die hem hun levensweg, hun strijd vertelden. Hij moest hetzelfde doen. Hij beloofde zichzelf te schrijven. Om te schrijven tot het einde. Over zijn jeugd, over zijn relatie met mannen. Hij wil niet shockeren, alleen verantwoording afleggen. Zijn naam is Hakim Bouacha en hij komt uit Roubaix. Het was nooit zijn droom om een deel van zijn leven op het toneel te presenteren. Ondanks hemzelf gebeurde het toch, als een bewijs. Omdat hij alleen maar over liefde wil praten. Alleen over liefde.