In het Italiaans, boventiteld in het Frans

Giovanna Marini, musicienne, zangeres en etnomusicologe, is één van de meest ervaren vertolksters, die internationaal in het gebied van wereldmuziek wordt erkend. Ze werd voor de eerste keer in Luik ter gelegenheid van de 2^de Festival Voix des Femmes in 1992 uitgenodigd.

Haar polyvalente activiteit heeft haar een belangrijke figuur van het onderzoek en de vertolking van de traditionele Italiaanse populaire muziek gemaakt. Aan het begin van de 60’ heeft ze de grootste specialisten van die tradities ontmoet, o.a. Pier Paolo Pasolini.

In Sono Pasolini leest een acteur I giovani infelici (de ongelukkige jeugd), een postume tekst uit de Lettere Luterane (de lutherse letters). Giovanna Marini en het koor Arcanto, dat een uitzonderlijke ervaring heeft op het gebied van de vertolking van hedendaagse muziek hebben jarenlang perfect samenwerkt: ze luisteren naar de muziek, zingen en leveren commentaar erop. Hier wordt geen Italiaans gesproken, dat Pasolini voor zijn essays gebruikte maar wel Friulisch, zijn moedertaal die hij in de diepte bestudeerde. Op het toneel gebeurt een confrontatie tussen de verschillende Pasolini’s: de schrijver, de criticus, de essayschrijver, de analist, de regisseur en de dichter, de enige die over zijn herinneringen en spijten spreekt, de enige die zingt: “Leve de moed, de pijn en de onschuld van de armen”.